Thessaloniki na de Crisis
“We zagen steeds meer mensen slapen in de straten”
In een verborgen straat in Thessaloniki tussen de graffiti op de muren en het afval op de stoep, ligt een louche halletje. Het halletje leidt tot Griekse liften, met Griekse liften wordt bedoeld een hokje met houten klapdeuren dat niet volledig sluit. Terwijl doodsangsten je overvallen wordt de vijfde verdieping bereikt en sta je tegenover de deur van Oikopolis .
Oikopolis is een gemeenschap van een aantal vrijwilligers dat zich inzet voor minderbedeelden in Thessaloniki. Dimitris, de eigenaar van de Oikopolis, vertelt: “ we hebben een ruimte die we verhuren om te kunnen overleven. Iedereen die mee wilt doen in onze gemeenschap moet wel een beetje dezelfde ideeën hebben als wij. “ De ruimte die ze verhuren is een grote danszaal. Er staan boxen op het podium en de vloer spiegelt omdat het zo goed gepoetst is. De plantenbakken aan de reling van het balkon maakt de verder lege zaal af. Deze zaal wordt gebruikt voor cursussen zoal dans, kunst, talen, politieke debatten en andere zaken. Deze gemeenschap ontstond midden in de economische crisis, zes jaar geleden. “We zagen steeds meer mensen slapen in de straten. We wilden iets voor deze mensen doen.”
De grote danszaal
Tegenwoordig maken ze gerechten voor 50 a 60 daklozen, toen ze begonnen waren dat er meer, rond de 120 man. Tegenwoordig gaat het steeds beter met Griekenland op economisch vlak, langzamerhand beginnen ze op eigen voeten te staan. Dimitris gelooft niet dat het verminderde aantal daklozen in Oikopolis ligt aan een verbetering van de economie: “Toen in 2015 de vluchtelingen kwamen vergat de regering over de daklozen in Griekenland. Ze deden alles om dat probleem optelossen. Later zijn ze begonnen met het helpen van de daklozen. We geloven dat de meeste daklozen tegenwoordig zijn ondergebracht in huizen. Ze hebben onze gerechten minder hard nodig.” Desondanks blijkt uit cijfers van Klimaka 2013 dat er tijdens de crisis wel degelijk meer daklozen waren. Voor de crisis waren er 20.000 daklozen en tijdens de crisis 40.000 in Griekenland. Het aantal verdubbelde. De crisis heeft het ook niet moeilijker gemaakt om te bestaan. “we begonnen al moeilijk. We werden vanaf het begin niet geholpen op financieel gebied. Het is wel moeilijk. We maken geen winst, alles gaat naar de mensen die het nodig hebben.”
​
De politieke boodschap van deze gemeenschap werd meteen duidelijk in de andere kamers. De ene kamer was gevuld met posters tegen discriminatie van alle soorten en maten. “Deze kamer wordt gebruikt als café. Mensen kunnen hier eten, een kopje koffie drinken, kletsen of lezen,” vertelt Dimitris. Een piano, een bord met quotes, banken en veel stoelen en tafels, de perfecte plek om te praten met gelijkgestemde en op adem te kunnen komen. Aan de ruimte grenst de keuken gescheiden met pallets. “hier koken de vluchtelingen voor de Grieken,” zegt zijn collega Christos lachend. De keuken wordt bemand door een gezellig team. Lachend en kletsend wordt er trots eten aangeboden aan alle bezoekers.
In de keuken worden
60 gerechten
voorbereidt voor
daklozen door
vluchtelingen
buiten Zaten
de daklozen te
wachten.
Uiteraard is deze ruimte een geschikte plek om politiek te bespreken, deze kans benut Dimitris om te praten over de gevolgen en de oorzaken van de crisis. “Ik heb geen hoop voor Griekenland. De politiek is corrupt en de bevolking doet daar aan mee. Ze zeggen dat het beter gaat met de Griekse economie, maar daar merk ik niks van.” Onder het volk wordt er gepraat over de politicus als een dief. Ze leven een luxueus leven, terwijl de rest van het land in armoede leeft. De eigenaar van de Oikopolis, gelooft dit ook: “heel Europa weet dat de regering van Griekenland corrupt is. Ze steken het geld in eigen zak. Het volk doet hier even hard aan mee. Er worden deals gesloten met een politicus. Hij doet wat voor de mensen en de mensen stemmen op de politicus.” Hij denkt dan ook dat door de corrupte regering en het risicovolle leengedrag van de Grieken, de ondergang van de economie werd ondertekend.
​
​In de laatste ruimte maken de mensen zich minder zorgen om de economische crisis. Hier worden poster tegen de klimaat veranderingen hand gemaakt. Deze ruimte is vaker gebruikt voor posters. Er hangen posters tegen racisme, tegen de regering en nu tegen de klimaatveranderingen. “Als jullie tijd hebben kunnen jullie meehelpen. We zijn altijd opzoek naar meer vrijwilligers,” vertels Chritos lachend.
Dimitris en een vluchteling in de knutselruimte van de Oikopolis. Ze maken nu posters over de klimaatveranderingen, maar er staan vele andere borden en posters over andere onderwerpen. Eentje, zoals je ziet, over racisme.
Geschreven door Juan de Graaf en Marie Frenay